Жителите на Пчелин са съхранили самобитния си фолклор, множество традиции, обичаи, песни и легенди, които се пресъздават от самодейни групи.
Провеждат се традиционни фолклорни празници: Кукерски празник на Сирни заговезни, Гергьовденски събор, събор за Спасовден, детски фолклорен фестивал “Слънчови повратки” с участието на детски фолклорни танцови състави и изпълнители от цялата страна.
Преди Освобождението до 1878 г в с.Кованлък не е имало образован човек.
Местните деца започват да отиват да се обучават в началното училище в мах. Нова на с.Горна Василица. Така трудно, но все пак интерестно за малчуганите от отделението е било до 1883г. В 1883 кованлъшките деца отказали да отиват да се учат в м.Нова, макар че вървяли групово “все нещо ги плашело“. Двама по – окомуж мъже от селото се вдигат и отиват в Ихтиман при Околийския началник с искане да се отвори начално училище в Кованлъка и да се назначи учител. След дълги и добре изложени молби началникът обещал да изпълни искането.
Ст.Шопов наскоро (1883) в своя двор бил построил стопанска сграда – приземните помещения били за добитъка, а отгоре имало две стаи и балкон. Той с готовност и безплатно предоставил тези помещения за училищни нужди. Училището съществувало там 12г.
Първият учител е Иван Стрински ит Долна Баня, който след една година е заменен от Иван Черешаров.
През учебната 1885/1986г, поради Сръбско – Българската война в Кованлъка училището нефункционирало. След нея заниманията са се възобновили с назначавенето на учител.
Преа учебната 1889 – 1890та за даскал постъпва току що завършилия Самоковската семинария- 18 – 19 годишния Сотир Иванов Станоев. С изключение на 3 години, даскал Сотир обучавал децата повече от 3 десетилетия.
Доста години след създаването на местното училище, поради малкия брой на децата е било само едно слято отделение.
След средата на 25-те години на 20 век въпроса за ново училище стана нетърпим. По молба на местната управа от Министерството на Правосвещението идва комисия за определяне мястото за строеж.
При голяма трудова активност и с пари от София,общината и селото, с доброволци от населението – за една календарна година, сградата е направена и от 1 януари 1928 г. Започва използването и.
През 1913г., със съдействието на млад учител от Ихтиман – Славчо Славчев, се основава Читалище – Просвета. Със събрани пари се закупуват книги и започва органиаирането на читалищната библиотека.